Naz da yatarak zor bir hamilelik geçirdiğimi yazmıştım aslında Uras'ta da pek kolaydı diyemem. Sanırım 27 buçuk arayla doğum yapmak bünyeme ağır geldi sürekli halsiz, yorgun ağrılarla geçen bir hamilelikti. Doktorum sürekli yat dinlen deyip durdu. Okuldan kaptığım mikropla serum bağlanarak atlatabildiğim bir grip geçirdim, ne yazık ki antibiyotik bile kullandım. Sonlarına doğru bebeği besleyen damarlarda direnç artışı olduğu için 10 gün geriden gelen bir gelişimi vardı. 3 kez detaylı ultrason yaptırdık. Naz'ın doğumunu yaptıran doktoruma güvendiğim için yine ona devam ediyordum. Küçük bir bebek olacağına karar verdi en sonunda doktorum. Sürekli erken doğum lafları da dönüp duruyordu. Okulda ki öğrencilerim 4. sınıftı doğum 11 Temmuz görünüyordu. dönemi tamamlayamasam bile haziran başına kadar devam edip çocukları yarı yolda bırakmama derdindeydim. Ama evdeki hesap çarşıya uymadı. Devam eden ağrılarım sebebiyle doktorum 32. hafta da izne ayırdı beni. Evdeyken Nazı kucağıma almamaya çalışıyordum. Birgün bir deprem oldu ve ben Naz'ı kucakladığım gibi aşağı indim. Daha deprem bitmeden hemde. Sonrasında 1 hafta kadar yürürken bile ağrı yaşadım. Erken doğum yapmaktan işte o zaman çok korktum.
Tüm bu zorlukların yanında güzel olan şeylerde vardı elbette. Doğumdan önce hamilelik fotoğrafı çektirdik. Ve gerçekten çok güzel fotoğraflarımız var artık. Hatta her özel güne (mesela yaklaşan yeni yılda) böyle fotoğraflar çektiresim var. :))) Onur'un da lafı hazır tabi. Ne gerek var. Hamilelik fotoğrafları için de aynı şeyleri söyledi tabi ama bu konu da geri adım atmadım. İyi ki de atmamışım. Tabi şimdi ona sorsanız oda iyi ki çektirmişiz diyor.
Son haftalarım yaklaşırken doktorum kötü haberi verdi. 2 hafta yokmuş tatile gidiyormuş. Sizi Emine Hanım'a emanet edebilirim dedi. Gece de olsa doğum için gelir dedi. Ve Emine Hanım'dan randevu aldırdı. Randevu günü geldiğinde az çok başıma ne geleceğini hissediyordum ben. Zira yanılmadım. Muayne sonucu doktor suni sancıya başlayalım dedi. 5'te başlayan suni sancım 11.09 da Uras'ı kucağıma almamla sonuçlandı. Canım arkadaşım Birgül hep yanımdaydı sancı çekerken. Kendisi en pis anlarımı görmüş kişidir. Tabi bu arada çok güzel fotoğraflarda çekti sağ olsun. Doktor Hanım doğumun son dakikasına yetişebildiği kolay bir doğum oldu. Suni sancıyı saymazsak:))
Uras doğmuş giydiriliyor. Annesi gözlerini ondan alamıyor.
Kucağıma ilk alışım.
Evet maymun gibi çıkmışım ama benim dışımdaki herkes o anı güzel yansıtmış.
Odaya geldiği ilk dakikalar.
Doğumhaneden çıkışımız. Oğlumu kimselere bırakmadım
Allah kimseyi evlatlarının acısıyla sınamasın. Herşeye rağman güzel bir hamilelik ve güzel bir doğumdu. Kucağıma ilk alışım, hazırlanışını izlemek falan gerçekten çok tarifsiz duygular. Dilerim tanrımdan ailemizi hep böyle bir, sağlıklı ve mutlu olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder